Βροχή

Κοιτάζω ψηλά.Βρέχει...
Οι στάλες της βροχής χτυπάνε το πρόσωπο μου.
Έφυγες, και όμως σε νιώθω στην βροχή.
Βρέχομαι, κάνει κρύο, αλλά δεν κρυώνω.
Νιώθω την αγγαλιά σου ξανά.
Το γλυκό σου φιλί στο μέτωπο.
Ακούω ξανά την φωνή σου, που μου έλεγε
οτι όλα θα πάνε καλά.

Ικέτευες τον θεό να σε πάρει μακριά.
Πίστευες οτι γινόσουν βάρος.Αχ και
να ΄ξερες, πόσο μου λύπεις.Πόσο θα ήθελα
να κάναμε αυτές τις βόλτες που σου
είχα υποσχεθεί, μα δεν πρόλαβαμε.
Νόμιζα οτι θα ήσουν πάντα εκει...

Ακόμα δεν μπορώ να βγάλω απο το
μυαλό μου αυτές τις τελευταίες στιγμές
μου μαζί σου.Τα τελευταία σου λόγια.
Το τελευταίο φιλί που σου έδωσα.

Τα μάτια σου, τα μάτια σου βούρκωσαν
λέγοντας το τελευταίο σ'αγαπώ.Αλλά
εγώ δεν σε πίστεψα.Ήξερα οτι θα υπήρχες
και αύριο να μου το ξαναπείς.Το αύριο όμως
ήρθε και εσύ είχες φύγει. Και εγώ δεν πρόλαβα....
Δεν πρόλαβα να σου πω όλα αυτά που ήθελα.

Γ'ιαυτό τώρα στέκομαι στην βροχή κοιτάζω
ψηλά και ελπίζω να είσαι κάπου εκεί.Να με
περιμένεις...θα στα εξηγήσω όλα απο την αρχή...