Φοβάμαι

Φοβάμαι, φοβάμαι πως θα έρθουν
και θα με βρουν.
Θα ανοιξουν με βία την πόρτα
και θα με πιάσουν, θα με πάρουν
μαζι τους στα βάθη των ωκεανών
Θα με δέσουν εκει κάτω με αλυσίδες
και σχοινιά και κανεις πια δεν θα μπορέσει
να ακούσει τις κραυγές μου κανεις δεν θα
μπορέσει να με βρει.
Θα βλέπω την σωτήρια μου να χανετε εκει ψηλά
στο αχανές φως, και εγω θα πέφτω ακόμη πιο κάτω
Θα βλεπω τα απαίσια πλάσματα της αββύσου να
χορεύουν γύρω μου πλέκοντας έναν ιστό που θα με
περιτριγυρίζει αγγαλιάζοντας με τόσο σφιχτά που
θα με σκοτώνει και αυτά τα τρισάθλια πλάσματα
θα συνεχίσουν να γελούν μεχρι να φύγει η ψυχή μου
και να καταδικαστεί αιώνια σε εναν τοπο
θλιβερών αναμνήσεων. Σε έναν τόπο που κανείς δεν
αξιζει να πάει...
Όλα αυτα φοβάμαι και τόσα αλλα που δεν θα αργήσουν να ΄ρθούν.