Λάθος

Ότι και να πεις θα'ναι λάθος.
Όλες σου οι πράξεις είναι λάθος.
Όλη σου η ζωή ειναι λάθος.
Όλα ενα καλοστημένο παιχνίδι εναντίον σου.
Kαι το ένα λάθος πάνω απο το άλλο.
Όλο λάθη, μόνο λάθη. Λάθη Λάθη Λάθη.
Λάθος επιλογές.
Λάθος κινήσεις.
Λάθος άνθρωποι.
Λάθος αγάπες.
Λάθος φίλοι.
Όλα λάθος.
Μόνο λάθος.

Φοβάμαι

Φοβάμαι, φοβάμαι πως θα έρθουν
και θα με βρουν.
Θα ανοιξουν με βία την πόρτα
και θα με πιάσουν, θα με πάρουν
μαζι τους στα βάθη των ωκεανών
Θα με δέσουν εκει κάτω με αλυσίδες
και σχοινιά και κανεις πια δεν θα μπορέσει
να ακούσει τις κραυγές μου κανεις δεν θα
μπορέσει να με βρει.
Θα βλέπω την σωτήρια μου να χανετε εκει ψηλά
στο αχανές φως, και εγω θα πέφτω ακόμη πιο κάτω
Θα βλεπω τα απαίσια πλάσματα της αββύσου να
χορεύουν γύρω μου πλέκοντας έναν ιστό που θα με
περιτριγυρίζει αγγαλιάζοντας με τόσο σφιχτά που
θα με σκοτώνει και αυτά τα τρισάθλια πλάσματα
θα συνεχίσουν να γελούν μεχρι να φύγει η ψυχή μου
και να καταδικαστεί αιώνια σε εναν τοπο
θλιβερών αναμνήσεων. Σε έναν τόπο που κανείς δεν
αξιζει να πάει...
Όλα αυτα φοβάμαι και τόσα αλλα που δεν θα αργήσουν να ΄ρθούν.

Δεν έπρεπε να συνεχίσεις να περπατάς.

Μερικές φορές περπατάς
και το μόνο πράγμα που είσαι
ικανός να ακούσεις, είναι οι χτύποι
της καρδιάς σου. Όλα γύρω σου παγώνουν
και έχεις την αίσθηση οτι τίποτε δεν μπορεί
να το σταματήσει αυτό.

"Τελικά αν εκείνο το ποτήρι είναι μισο-γεμάτο.
Τότε σίγουρα είναι γεμάτο δηλητήριο και είμαι
αναγκασμένη να το πιώ"

Δεν έπρεπε να συνεχίσεις να περπατάς.
Αν είχες σταματήσει, τώρα θα ήσουν ζωντανή.

Δεν αξίζω να σας έχω κοντά μου.

Μια νοσταλγική μουσική συντροφεύει 
τις όμορφες στιγμές που πέρασαν 
και έφυγαν. Δεν υπάρχει πια περιθώριο 
για νέες σχέσεις που στεριώνουν. Η ενέργεια
είναι πολύ χαμηλή για να παράγει κόπο,
τον κόπο να κρατήσεις κάποιον κοντά σου.
Και όταν όλοι γύρω σου αναρωτιούνται τι σε 
κάνει να κρατάς αυτή την αμυντική στάση 
Το μόνο που μπορείς να απαντήσεις
Το μόνο που μπορείς να τους πεις
είναι ότι δεν αξίζεις να τους έχεις κοντά σου.

...

Κυρίεψες την ύπαρξη μου
ζητόντας την πλήρη υποταγή μου.
Μην ενδιαφερόμενος για τις νέες
πληγές που μου άνοιγες
Τα λόγια σου εισχορούσαν στο
μυαλό μου πλέκοντας ιστό.
Τα ουρλιαχτά απόγνωσης μου
δεν είχαν σταματημό.
Η διαφορετικότητα μου σε σκότωνε
και δεν μπορούσες να το αποδεχτείς
Δεν  υπάρχει ισσοροπία ανάμεσα
στα "θέλω" και στα "πρέπει".
Ήθελες να περπατώ στο σχοινί που μου έφτιαξες...
Ένα υποτιθέμενο νοητό προστατευτικό δύχτι
με έκανε να νιώθω ασφάλεια
μέχρι που έπεσα και ανακάλυψα οτι
ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου.
Όλα  ήταν δημιουργία της φαντασίας μου.

Το μισώ το φως.

Το μισώ το φως.
Το μισώ γιατί μου θυμίζει πως έχω γίνει.
Έμαθα να ζω εδώ, στο σκοτάδι, να κρύβω
το παραμορφωμένο παιδί μέσα μου.
Συνήθισα στον χώρο και δεν θέλω πια
να φύγω.

Εδώ, όνειρα και πραγματικότητα
διαχωρίζονται απο μια λεπτή κλωστή
απελπισίας.Οι αναμνήσεις θολώνουν
το νου. Οι σκέψεις πλέκουν έναν
ιστό στο μυαλό μου, τόσο δυνατό
που τίποτα δεν μπορεί να τον διαλύσει.

Τίποτε δεν είναι έτσι όπως φένετε,όλα
είναι διαφορετικά. Ψεύτικα, μηδαμινά.

Ψεύτικες Υποσχέσεις

Πάρε με μαζί σου.Έλα και πάρε με.
Ξέρω οτι εσύ δεν θα μου κάνεις
κακό.Ταξίδεψε με σε αυτη την χώρα
που υποσχέθηκες οτι μια μέρα
θα με οδηγούσες.Εκεί που μπορείς
να ονειρευτείς, να πετάξεις ανάμεσα
στα σύννεφα, να γελάσεις δυνατά!
Εκεί που τα χρόνια της αθωότητας δεν
τελειώνουν ποτέ. Εκεί που μένεις παιδί
αγαπώντας το κάθετι.Εκεί που δεν
υπάρχει μοναξιά και πόνος.Δεν υπάρχουν
ακατανόητες έννοιες ούτε ανεκπλήρωτες
υποσχέσεις.

Εκεί που μου είπες οτι όλα σου τα όνειρα μπορούν
να γίνουν πραγματικότητα.
Τιποτα δεν θα σε φοβιζει...έτσι είπες,
είπες οτι θα ταξιδέψουμε μαζί εκεί.

Όμως οι μέρες πέρασαν, οι ώρες κύλισαν και
εσύ χάθηκες...
Χωρίς εξήγηση, έτσι απλά...