Πάλι δεν κατάφερα να κοιμηθώ.
Πάλι το μαξιλάρι μουσκεμένο από το
κλάμα. Κάθε βράδυ τα ίδια.Πόσο
ακομά θα διώχνω τους ανθρώπους
που αγαπώ?Βαρέθηκα να προσπαθώ.
Θρύψαλα....Θρύψαλα το μυαλό μου
Θρύψαλα η ψυχή μου, όλα έσπασαν μέσα
μου. Θρύψαλα που έπεσαν στην γη που
προσπάθησα να τα μαζέψω και μου έσκισαν
τα χέρια. Και ξαναπροσπάθησα και κάθε
μοναδική φορά οι πληγές μου μεγάλωναν.
Συγνώμη. Συγνώμη που δεν τα κατάφερα.
Που λύγισα και σταμάτησα να προσπαθώ.
Αλλά κατάλαβα οτι κάθε καινούργια προσπάθεια
κατέληγε σε φιάσκο. Συγνώμη που σας έδιωξα απο
την ζωή μου. Απλά ξέρω οτι μαζί μου δεν θα ήσασταν
ποτέ ευτυχισμένοι.
Σας αφήνω λοιπόν μόνο με μια γλυκιά ανάμνηση.
Να με θυμάστε σαν ένα άτομο που μπορεί να
μην άξιζε, αλλά σας αγάπησε, και γι'αυτό σας έδιωξε
απο κοντά του.
Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009
Θρύψαλα
Αναρτήθηκε από Sue στις 23:32
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου